Vrijdag 3 januari 2020 was het dan zover. Voor het eerst in de clubhistorie ging ons 1e elftal in de winterstop op trainingskamp naar het buitenland.
Als locatie was gekozen voor Benidorm, dit omdat er zich in de selectie een aantal oude mannen bevinden die prima passen tussen de Benidorm bastards.
Hierbij een kort verslag:
Vrijdag om 4 uur vertrok een groep van 21 spelers en begeleiders vanuit Putten richting Eindhoven Airport. Vol goede moed en met hele kleine oogjes stapte iedereen aan boord van het Transavia toestel dat om 07.30 uur koers zette naar de Spaanse zon. De vlucht verliep soepel al waren volgens Jan Dop de stoelen wat gekrompen met de jaren.
Na de landing in Alicante snel de koffers van de bagageband en op naar Benidorm. René had echter de pech dat zijn koffer blijkbaar heimwee had, want deze bleek nog in Nederland te staan. Na een drie kwartier in de bus kwamen we aan bij ons hotel. Prima hotel, mooie kamers en goed eten.
De eerste veldtraining stond om 3 uur op het programma, dus om half 3 werd koers gezet naar de trainingslocatie. Piet had zijn zaakjes goed voor elkaar, alle trainingsspullen had hij klaar gemaakt zodat we direct aan de slag konden. Hulde Piet!
Ondanks de lange dag werd er hard getraind en namen Albert, Marchel en Ejan iedereen stevig onder handen. Dit werd Rody al met al teveel, zijn enkel trok al dat sprintwerk uiteraard niet. Bram Dop had besloten om zich dit trainingskamp volledig te focussen op toepen, zodat hij deze training ook moest skippen.
Tijdens de eindpartij liet Albert, ondanks zijn 95 kilootjes, nog altijd zien over een neusje voor de goal te beschikken. Na de training lekker douchen en daarna door richting het diner.
Vervolgens richting de bar van het hotel om met de gezelschapsspellen aan de slag te gaan. Er ging een wereld voor Ramon open en hij keek zijn ogen uit tijdens het “schapenkooien”.
Het plaatselijke animatieteam deed ook nog een duit in het zakje en dat zorgde voor de nodige kriebels bij onze jonge mannen. Ineens stonden tijdens het hoteldansje niet alleen kleine kids maar ook, Hartmannetje, Wijnandje, Stoffertje en mister Casanova Epping (wiens enkel razendsnel hersteld was…) te flaneren op de dansvloer. Yorick was zichtbaar bezig om zo veel mogelijk buiten de maat te dansen, wat meer dan uitstekend lukte.
Tegen de tijd dat uw verslaggever van zijn welverdiende nachtrust ging genieten, gaf Tom het startsein aan de bikkels om nog even de stad in te gaan. Hijzelf nam, dankzij zijn oppas Gerwin, gelukkig de juiste afslag richting zijn hotelkamer. Dit was dan ook hard nodig, aangezien Tom de wereld op dat moment aanzag voor een doedelzak.
Zaterdag 4 januari
Om 9 uur aan het ontbijt zitten was voor de meesten geen probleem. Dit om de doodeenvoudige reden dat je die 50 euro boete liever in je zak houdt. Voor Justin was dit sowieso geen probleem, die lag er keurig om 10 uur in de avond ervoor. Hij klaagde wel steen en been, al zegt dat verder niet zoveel…..
Na het ontbijt namen we de benenwagen richting het centrum van Benidorm, omdat er een fietstocht door de stad gepland stond.
Iedereen op een mountainbike en Jan Dop op een elektrische fiets. Na eerst een stukje over de boulevard te hebben gekeuteld, gingen we al snel wat meer de bergen in. Hier bleek dat een aantal jongens zich toch wat verkeken op de Spaanse heuvels en het fietstochtje. Uiteindelijk ving Simone als een echte bezemwagen alle achterblijvers op en besloot de rest nog een stukje offroad te pakken. Gerwin stond uiteraard weer met zijn snufferd vooraan en was als eerste boven op de berg.
Op de terugweg bleek dat we niet de enige waren, de complete boulevard was vol gereden met rollators, scootmobielen en bejaarden. Deze bejaarden staken te pas en te onpas de straat over, waardoor het de terugweg goed opletten was. Gelukkig bleven alle bejaarden ongedeerd. Al met al had het fietsen er behoorlijk ingehakt, de meeste mannen hadden na 35 kilometer weinig zitvlees meer over. Vooral Justin klaagde steen en been, al zegt dat verder niet zoveel….
Na de lunch stond vervolgens de tweede veldtraining op het programma. Rody was de avond ervoor al hersteld, dus die kon weer lekker mee doen.
Tijdens de stabiliteitsoefeningen van Marchel bleek dat sommige spelers alle coördinatie kwijt waren na de fietstocht. Marchel stampte dit er met push ups, sit ups en burpies meteen weer in.
Na een heerlijk kopspelletje en een eindpartij kwam ook de tweede veldtraining ten einde.
Om toch wat tot rust te komen besloot een deel van de groep om de spa op te zoeken. Even lekker in de sauna, poedelen in het bubbelbad en baantjes trekken in het zwembad. Kleinigheidje was de verplichte badmuts, waardoor de meeste er als Buurman & Buurman bij zaten. Marijn bleek de badmuts met moeite te passen, wat vast en zeker kwam door het kleine maatje badmuts.
Nadat Bram Dop nog even liet zien dat hij niet de nieuwe Pieter v
an de Hoogenband zal worden, ging iedereen zich klaarmaken voor het diner en het avondje uit.
Een deel van de groep ging langs bij het casino, waar René (bij wie geld vroeger geen rol speelde) verwoede pogingen deed om wat winst te behalen. Toch was het trainer Albert die bij de roulettetafel 3 kleine Chineesjes te vlug af was en met een zak geld het casino verliet.
Het andere gedeelte van de groep was alweer druk aan het schapenkooien, toepen, 31en en hartenjagen.
Om 12 uur werden de taxi’s aangehouden en gingen we gezamenlijk richting een discotheek.
Goed en wel binnen besloten Wijnand en Rody direct in de aanval te gaan, de aanwezige dames vielen dan ook uitstekend in hun doelgroep. Gerwin en Marijn hielden zich begrijpelijkerwijs wat gedeisd, je wil immers niet onnodig in de problemen komen.
Toch was het Hartman die direct beet had…. al breakdancend op zijn linkerzij hengelde hij moeiteloos een Spaanse schone binnen.
Vervolgens nam hij de uitdaging van de ietwat stevige, blondharige barman aan. In zijn reeds lange carrière was de grote Hartman immers nog nooit verslagen met het atten van een fles bier. Vol goede moed zette hij de fles Desparados aan de mond en begon te slobberen. De barman keek hoe Yorick wild slingerde de fles overmeesterde, keek nog een keer lachend het publiek in en tikte in 1 teug de fles naar binnen. Terwijl bij Yorick het bier ondertussen uit alle gaten naar buiten gutste, besefte hij dat de eerste nederlaag een feit was. Maar hé, wel een gratis drankje!
De eerste jongens druppelde richting huis, toen de berichten binnen kwamen dat Daniël Stoffer klappen had gekregen. Meneertje Stoffer, de ideale schoonzoon, de man die in zijn hele leven nog geen vlieg kwaad doet, bleek op het verkeerde moment op de verkeerde plaats te staan. Een Spaanse stier tikte zijn bril van zijn neus. Gelukkig bleek het mee te vallen en kon iedereen de avond vervolgen. Jarno besloot dat de training van de dag nog niet voldoende was geweest en liep terug naar het hotel. Toch een tippeltje van een half uurtje, hulde Jarno!
Uw verslaggever testte de plaatselijke kebab tent nog even, waar stom toevallig Willie Wartaal in de bediening werkte. Al bij al een prima avond waar we als groep met veel plezier op terug kunnen kijken.
Zondag 5 januari
Het blijkt dat de Spaanse zon er voor zorgt dat sommige mannen ’s nachts proberen het Putter bos om te zagen. Ondanks het feit dat iedereen weet dat dit lastig wordt, deden een aantal meer dan hun best.
9 uur stond iedereen fris, fruitig en uitgesnurkt weer bij het ontbijt. Er stonden immers weer 2 activiteiten op het programma.
Om te beginnen een strand training.
Met de mountainbikes richting het strand. Aldaar eerst eens stukje inlopen om vervolgens te starten met een potje rugby. Marijn, zo ongeveer de enige zonder hoofdpijn, besloot om het scheenbeen van broertje Bram weg te koppen. Geen strak plan, waardoor ook hij zich tot Simone wendde voor een roze smartie.
Na het rugby ging het voetvolley toernooi van start. De teams waren per kamer ingedeeld:
Team A
René en Gerwin met hun oppaskids Tom en Justin
Team B
Wijnand, Jarno, Marijn en Ejan
Team C
Bram M, Ramon, Daniël en mister Casanova Rody
Team D
Jop, Marcel, Hartman, Marchel en de grote meneer van Nijhuis.
Tijdens de poulewedstrijden bleek al snel dat de meeste mannen het maar bij het veld moeten houden, want het leek helemaal nergens op. Justin was op dat moment voornamelijk bezig met zijn “summer body” en Jop kreeg het voor elkaar om werkelijk elke bal buiten de lijnen te koppen. Het team van meneer van Nijhuis won overtuigend de poule en met de kruisfinales op komst lag de overwinning en bijbehorende geldprijs voor het grijpen.
Maar ja, toen het echt om de knikkers ging gaf team D niet thuis. Dit tot grote hilariteit van de andere 3 teams. Uiteindelijk werd team A tot winnaar uitgeroepen en van pure blijdschap sprong Gerwin in de zee. Breurtje Marcel volgde dit voorbeeld uiteraard, het blijft immers je grote breur….
Nadat Albert (die dus troosteloos laatste werd) getroost was, gingen we terug naar het hotel.
De strandtraining had zijn tol geëist en voor ’s middags stond er een pittige mountainbike tocht op het programma. Marijn besloot eieren voor zijn geld te kiezen en zocht samen met zijn opgezette knie de sportschool op. Ook Jan Dop liet deze tocht aan zich voorbij gaan, hij was immers net uitgezweet van de fietstocht van de dag ervoor.
Dennis, de begeleider van de tocht, bleek een atleet in hart en nieren en verwachtte geweldige daden van ons.
Bij de eerste de beste afdeling had Daniël Stoffer er eigenlijk wel genoeg van. Hij had gehoord dat Liverpool die middag tegen Everton speelde en besloot aan de noodrem te trekken. Dat was in dit geval zijn voorrem. Als een echte Johnny Hoogerland werd hij gelanceerd en kwam twee meter verder hardhandig tot stilstand. Dat was dus inderdaad einde oefening. Gelukkig viel de schade achteraf mee.
Daniël ging terug naar het hotel en nam Ejan (wiens knie ondertussen 2x zo groot was geworden) en Tom (die in Spanje voor het eerst zonder zijwieltjes fietste) mee terug.
De rest ging met Dennis mee, het werd immers vanaf daar alleen maar makkelijker vertelde hij lachend. We gingen op weg naar de vuurtoren. Uw verslaggever vond dat niet noodzakelijk, want er waren immers genoeg vuurtorens in de buurt. De koppen van de heren Stijf stonden op ploffen, en beide mannen waren zo rood als een rijpe tomaat. Albert (die zich had verkleed als Alberto Contador) riep smekend om een kleiner verzetje en is ongeveer 4x volledig op een hoop gegaan. Ook Justin klaagde weer steen en been, al zegt dat verder niet zoveel…..
De klim naar de vuurtoren was verschrikkelijk en op de beide Brammetjes en de breurtjes van Nieuwenhuizen na ging iedereen helemaal stuk.
Gelukkig hoefden we daarna alleen nog maar terug. Dat was geen onverdeeld succes. Na 25 kilometers mountainbiken bleek de coördinatie van sommigen het te begeven.
Marchel besloot dat binnendoor nooit om is en ging achter begeleider Dennis en Bram aan. Hij zag alleen niet dat de weg daar een goeie meter lager lag. Met een duik waar Hartman trots op zou zijn belandde Marchel tussen de Spaanse keien. Gelukkig kon hij de val breken met zijn armen en benen, maar duidelijk was wel dat een ziekenhuisbezoek noodzakelijk zou worden.
Blijkbaar was dit het startsein voor de rest om dan ook maar even de keien uit te testen, want ook Piet, Bram Dop, Gerwin en Simone maakten contact met de grond. Zij kwamen gelukkig met de schrik vrij. Na 25 loodzware kilometers en een ziekenhuis bezoek, zaten we dan eindelijk weer aan het diner. De meesten konden werkelijk geen boe of bah meer zeggen…
Jarno en Jop hadden al geen energie meer om hun eten op te kauwen, dus beide heren lagen rond 9 uur te pitten. Justin klaagde steen en been, riep nog een keer “mooi weekend”, meldde zich af bij zijn oppassers en vertrok richting zijn kamer.
Gelukkig zijn daar altijd weer gezelschapsspelletjes, dus iedereen ging hier vol goede moed weer mee aan de slag. Naarmate de avond vorderde bleek dat er vele waren die compleet naar de Filistijnen waren. De meeste lagen dan ook keurig rond de klok van half 1 plat.
Rody Epping, de man die 5x per dag onder de douche staat, had zich ondertussen alweer geprepareerd voor de avond en ook Wijnand (ook wel Erik genoemd) stond alweer klaar om te vlammen. Zij namen de breurtjes op sleeptouw en zo ging een klein gezelschap van een man of 8 de nacht in.
Uw verslaggever heeft over de nacht geen informatie verder……. 🙂
Maandag 6 januari
Aan al het goede komt helaas een eind en dus ook aan ons schitterende trainingskamp. We beginnen aan de laatste dag alweer.
Deze dag stond in het teken van herstel. Na het ontbijt, waarbij iedereen keurig om 9 uur aanwezig was, nam iedereen nog een momentje voor zichzelf.
Om 12 uur werd er vervolgens uitgecheckt en gingen we te voet de boulevard op. Daar zijn we rustig in het heerlijke zonnetje gaan zitten en heeft iedereen zich prima vermaakt de hele middag. Souvenirtjes halen, potje kaarten en heerlijk relaxen tussen de bejaarden.
Om half 6 werden we opgehaald bij het hotel en begon de terugreis. Na een prima terugvlucht landen we op Eindhoven en ging een ieder, na wederom bagage problemen van die geweldige bagage boeren daar, op weg naar huis.
Al met al was dit een geweldige trip waar wij allen met heel veel plezier op terug kijken. Speciale dank gaat uit naar een aantal sponsoren die dit mooie initiatief een warm hart hebben toegedragen.
Uw verslaggever gaat ervan uit dat dit trainingskamp de basis gaat leggen voor een degelijke 2e seizoenshelft. Er is door de voltallige selectie keihard gewerkt en we zijn als team verder naar elkaar toe gegroeid.
Gracias en adios! Tot volgend jaar!
Speciale dank voor de sponsoren die dit kamp tot een succes hebben gemaakt:
John Torsius (Hatchcon)
John v.d. Kraats (J. van de Kraats Kipspecialiteiten)
Roel Scheuter (Kroes Wapeningsstaal & Roter Betonwerken)
Gert Ruitenberg (RFS Putten)
Jaco Zegers (Kolmer Elektromotoren)
