‘Het favoriete elftal van…’
Het is weer tijd voor het ‘favoriete elftal van’. Ditmaal heeft Jurgen van de Kraats zijn elftal samengesteld.
“Een avondje ouwehoeren met de dikke prins. De man die al op jonge leeftijd werd bewierookt om zijn fluwelen linkerbeen en een glansrijke carrière werd voorspeld. Het liep echter niet geheel volgens verwachting; tijdens zijn carrière stond hij net iets te vaak met een peukje in zijn ene en een biertje in zijn andere hand om ook internationaal iets te betekenen. Ook een vette hap was nooit ver weg, getuige de bolling onder zijn voetbalshirt. Toch zou hij het niet anders aanpakken, mocht hij de kans krijgen. Hij heeft genoten van het leven en dat is hem veel meer waard dan al het andere.”
Bovenstaande tekst gaat niet over Jurgen, maar over Theo Janssen. De voetballer met wie ik Jurgen altijd een beetje associeerde, al had Theo natuurlijk niet het loopvermogen van Jurgen…..
Tegenwoordig is Jurgen alweer 6 jaar leider van de Dames en speelt hij in het 35+ team, maar daarvoor was hij jarenlang een gewaardeerde kracht van het 3de elftal. Tijdens zijn carrière heeft hij genoeg feestjes gehad, aangezien hij maar liefst 7 keer kampioen werd; het begon al in de F1, om vervolgens ook in de E3, D1, A1 en driemaal op rij met het 3de dit kunstje te flikken. Tel daarbij op dat hij ook nog eens de beker won met het 3de en je weet dat we wel kunnen spreken van 1 van de meest succesvolle Rood-Witters aller tijden.
Jurgen, vond je het net zo moeilijk als John om je team te formeren?
Nou, het is inderdaad lastig zat. je hebt zoveel keuzes en je kan blijven veranderen. Maar nu staat iedereen erin die ik er echt in wilde hebben, dus het is goed zo.
Dan beginnen we achterin, wie heb je op goal staan?
Ik heb gekozen voor een doelvrouw: Kelly van de Koot. De vrouw van ‘de ballenjongen van de week’ Gerben. Het is natuurlijk lastig om vrouwenvoetbal te vergelijken met mannenvoetbal, maar ik denk dat Kelly in verhouding net zo belangrijk is voor een team als René van Hemel. Kelly is echt een ontzettend goede lijnkeepster die daarnaast ook veel rust geeft aan de verdediging. Tevens is ze ook heel belangrijk in het aankaarten van misverstanden/problemen in de groep. Ze kan de vinger op de zere plek leggen, zonder gelijk oordelend over te komen, waardoor anderen het snel accepteren van haar. Echt een hele grote kwaliteit.
Duidelijk. Heb je in de verdediging ook nog plaats voor dames?
Nee, daar heb ik de volgende toppers staan: Thijs Verhoog, John Pansier, Jan van Soest en Jaco de Ruiter. Ik heb hier met name getwijfeld om Rob Doppenberg erin te zetten, maar uiteindelijk toch voor deze 4 gekozen. Thijs is de beste speler waarmee ik ooit heb gespeeld. Hij stond in het 3de vaak verdedigende middenvelder, wat betekende dat hij in principe 2 man had; zijn eigen man en die van Jan van de Beek. Toch kwam hij nooit in de problemen, hij zat er altijd zo kort op, echt ongekend. Als hij de bal had, leverde hij hem ook zo snel mogelijk weer in bij een ploeggenoot. Ik heb hem echt nooit domme fouten zien maken.
John was ook een ongelooflijk goeie speler die echt niet moe te krijgen was. John is eigenlijk het tegenovergestelde van mezelf; hij haat het echt om te verliezen, terwijl ik me er niet heel druk om maak. Natuurlijk win ik liever, maar ik maak me er geen seconde druk om. Hij kan dan helaas ook weleens vervallen in negativisme, iets waar ik een broertje dood aan heb. Buiten het veld is het juist echt een hele aardige, relaxte gast. Tekenend vond ik zijn betrokkenheid toen ons zoontje ernstig ziek was, hij appte me regelmatig hoe het ging en wenste ons sterkte. Goeie kerel en goeie voetballer kortom. Ook nu hij in 35+ speelt, kun je nog altijd zien hoe goed hij is. Zodra hij er niet is, mis je echt een surplus aan kwaliteit. Jan is buiten medespeler in het 3de ook nog mijn trainer in het 2de geweest. Hij was als voetballer al heel erg bezig met de coaching richting medespelers en dan ook altijd op een hele positieve manier. Ik vond het altijd heel fijn voetballen met hem naast/achter me. Doordat hij me goed neerzette hoefde ik minder te lopen, dat beviel me wel.
Als linksback heb ik dus Jaco staan. Super leuke vent. Ziet eruit alsof ie bij de Hell’s Angels zit, maar is juist een hele lieve vent. Ik probeer hem ook al jaren bij de Dames te betrekken, maar helaas heeft hij daar (nog) geen zin in. Hij kan als geen ander een team smeden, alle dames die onder hem in de jeugd hebben gespeeld, zijn nog steeds helemaal weg van hem. Een soort amateurpsycholoog met een hart van goud. Ik weet nog dat hij destijds overkwam van Elspeet en meteen warm welkom werd geheten door Aart van Veenhuizen: “Ik ben blij dat je er bent jongen, nu ben ik niet langer de lelijkste”. Kon ie wel hebben van Aart. Eigenlijk was hij mijn concurrent op linksback, maar zo heb ik het nooit gezien. In het 3de was hij al op leeftijd en vaker dan hem lief was geblesseerd. Kwam mij weer goed uit..
De verdediging staat als een huis. Wie heb je op het middenveld neergezet?
Daar staan Jan van de Beek, Mariëlle van Westerneng en Marius Vierwind. Ik heb heel lang gekeken of ik toch niet een plekje voor René van Hierden kon reserveren, maar helaas viel hij net buiten de boot. Laten we maar beginnen met Jan, de man over wie je een boek zou kunnen schrijven. Als iedereen zo zou voetballen als Jan, was elke wedstrijd een feest. Hij maakte zich nooit druk en voetbalde echt alsof ie met vriendjes op straat speelde. Hij passeerde met speels gemak tegenstanders en probeerde zo ongeveer 3 keer per wedstrijd vanaf de middellijn te scoren. Verdedigend deed hij net zoveel als Messi nu doet; nagenoeg niets. Maar in balbezit was het een genot om mee te spelen. Bijna altijd aanspeelbaar en dan ook niet van de bal te krijgen. Echt een hele goede voetballer. Ook buiten het veld was het een markante persoonlijkheid. In de kleedkamer had hij vaak samen met Jan de Meyer het hoogste woord. Ook was hij altijd wel in voor een ‘grapje’. Zo speelden we eens een uitwedstrijd tegen Sparta Nijkerk, een ploeg die ook redelijk hoog stond en Jan de Meyer was vlak voor de wedstrijd bezig ons op te peppen. Halverwege zijn praatje staat Jan op, loopt met een stalen gezicht langs hem heen en gaat doodleuk achter hem op het urinoir zitten schijten…Hij speelde vaak op de goedkoopste voetbalschoenen die er waren, maar liet zien dat dat geen zak uitmaakte.
Dan door naar Mariëlle: zijmoest er wat mij betreft ook echt in; in mijn ogen behoort ze samen met Justy en Laura tot de belangrijkste speelster van de dames momenteel. Ze heeft een hele goeie trap en een goed overzicht. Helaas zit haar bescheidenheid in het veld haar weleens in de weg, ze mag af en toe wel wat egoïstischer zijn, met name bij vrije trappen rondom de zestien. Gewoon opeisen en die ballen de kruising inrammen in plaats van voorgeven. Verder is ze ook altijd positief in haar coaching, vergelijkbaar met Jan van Soest. Hopen dat ze volgend jaar een heel seizoen blessurevrij is, dan kunnen we er een hoop plezier aan beleven.
Het middenveld wordt dan gecompleteerd met Marius. Ik ben samen met Marius kampioen geworden in de A1 en ook in het 3de nog met hem gespeeld. Een hele technische voetballer die ook verrassend sterk was in de duels. Ik had het idee dat hij zelf niet altijd doorhad hoe goed hij was. Hij was erg gevoelig voor sfeer, hij kon er slecht tegen als teamgenoten aan het bekken waren op elkaar. Hij wilde gewoon lekker voetballen en verder geen gezeik. Ik probeer hem ook al jaren in ons 35+ elftal te krijgen, maar dat is tot op heden niet gelukt helaas.
Voetbal genoeg op het middenveld dus, wie mogen er voorin voor de doelpunten zorgen?
Dat zijn Arjan van de Kamp, Jan Loedeman en Christian van de Kamp. Arjan was echt een doelpuntermaker pur sang. De enige Roodwitter die er ook van kon genieten om lelijke doelpunten te maken. Doelpunt is doelpunt en verder geen gekkigheid. Hij had een hele functionele techniek, maar deed verder geen gekke dingen. Is in 1 van de kampioensjaren van het eerste zelfs nog topscorer van Gelderland geweest, een hele knappe prestatie. Hij vond voetbal ook echt ontzettend leuk en had er ook veel voor over. In het derde nam hij in de kwartfinale van de beker zelfs een enorm risico door mee te doen terwijl hij nog niet volledig was hersteld van een gebroken sleutelbeen. Precies in die wedstrijd kwam hij ongelukkig terecht op zijn sleutelbeen en moest hij alsnog van het veld af. Ik weet niet hoe hij zich daar op z’n werk heeft uitgeluld, maar het gaf wel aan dat ie veel voor het spelletje over had.
In de spits staat Jan Loedeman. Jan had natuurlijk op hoog niveau gespeeld bij SDCP en IJsselmeervogels, dus je kon hem wel om een boodschap sturen. In het 3de bepaalde hij ook de momenten waarop we als team volle bak druk gingen zetten en de tegenstander even wilden laten zien wie de baas was. Vaak maakten we dan in een mum van tijd een paar doelpunten en konden we vervolgens weer rustig achterover leunen en de wedstrijd simpel uitspelen. Wel moest hij eraan wennen dat het er in het 3de soms iets minder fanatiek aan toeging dat in het eerste; in één van zijn eerste wedstrijden voor het 3de zag hij dat de rechtsback van tegenstander EFC hun beste speler was. “wacht maar, die is voor mij” zei hij en 2 minuten later moest diezelfde rechtsback er geblesseerd af. Toen hebben we hem toch maar even duidelijk gemaakt dat zoiets niet de bedoeling was in een lager elftal. Het was gewoon een echte winnaar, het maakte hem niet uit op wat voor manier dat gebeurde.
Tenslotte heb ik Christian er dus instaan; met hem heb ik m’n hele jeugd gevoetbald en ook buiten het veld kunnen we goed met elkaar opschieten. Ik las dat John had gezegd dat hij Jaap misschien wel een betere voetballer vond dan Christian, maar dat wil ik toch wel even rechtzetten. Christian was wel echt de beste van die 2. Zijn carrière zegt wat dat betreft ook wel genoeg natuurlijk. SDCP, NSC, SDVB en DVS’33 zijn toch niet de minste verenigingen. Hij wist overal veel te scoren en was bij elke vereniging ook zeer geliefd bij de supporters. Dat kwam mede doordat hij altijd alles gaf, maar ook omdat hij na de trainingen en wedstrijden liever in de kantine een biertje ging drinken dan naar de businessclub toe te gaan. Hij heeft vorig jaar ook nog een jaartje bij ons 35+ elftal gespeeld, maar had teveel last van zijn enkels en is er daarom helaas alweer mee gestopt.
Een heel mooi elftal! Tot slot, wie waren je favoriete trainer en leider?
Dat is Elbert van de Kamp als trainer met Wout Kieft als leider. Elbert is in nagenoeg mijn hele jeugd mijn trainer geweest. Ik zat in de F-jes al bij Michel in het elftal en Elbert begon daar als trainer en is zo met ons meegegaan tot aan de A. Ook een echte Roodwitter, hij heeft al zoveel dingen voor de club gedaan door de jaren heen. Wout was echt de leider die ik ook probeer te zijn. Hij zorgde voor een goede sfeer en iedereen kon met z’n problemen bij hem terecht. Helaas is hij veel te vroeg overleden, ik denk dat veel mensen bij Rood-Wit zijn bulderende lach nog steeds niet zijn vergeten. Een prachtvent!
Jurgen, bedankt voor je tijd!
