Afgelopen zaterdag is onze JO19-1 kampioen geworden. Niet zoals we gehoopt hadden in een wedstrijd, maar ongeveer een uur na de wedstrijd in de kantine, door een slipper van de concurrent. Zijn we er daarom minder blij mee, zeker niet. Maar het voelt toch even wat anders en de beleving is even wat anders. Helemaal, omdat onze laatste wedstrijd 7 mei a.s. uit bij de concurrent was.
Zijn we daarom minder trots op onze kampioenen???
Zeker niet, eigenlijk alleen maar trotser.
Omdat goed te begrijpen, volgt hier in vogelvlucht ons afgelopen seizoen met een iets uitgebreider verslag van de afgelopen wedstrijd.
De Begining
Aan het begin van het seizoen, hadden we bij Rood-wit’58 in de JO19-1 een selectie van 12 man. Die dan ook nog eens bestond uit een aantal spelers die nog zo jong waren dat ze ook rustig in de onder de 17 hadden kunnen spelen. Met dit te kort en de wetenschap dat er in de senioren, maar 2 voetballers waren die ook nog mee konden doen met ons begonnen we onze eerste battle niet op het veld, maar er omheen. Hoe krijgen we het voor elkaar om voldoende spelers te krijgen.
Met behulp van SDC, waar de JO19-3 werd opgeheven en met behulp van een aantal vrienden waarvan sommige nog nooit een echte voetbalwedstrijd hadden gespeeld en oudspelers die terug keerden. Kregen we het uiteindelijk voor elkaar om een selectie neer te zetten.
De tweede uitdaging was het vinden van een trainer en begeleiders. Ook hierin lieten een aantal Rood-witters zich van hun goed kant zien en werd er begeleiding gevonden, waarvan er een aantal ook al andere taken op Rood-wit doen, maar ze vonden het gaatje in hun agenda om er voor de jongens te zijn. Speciale dank hier voor Bram Doppenberg, die ondanks, dat hij de JO12-1 begeleid, het eerste assisteert, en in het jeugdbestuur zit ook nog tijd vond om de JO19-1 2 avonden in de week te trainen.
Het vervolg
Zoals jullie zullen begrijpen, was het zowel voor de begeleiders, als de spelers niet makkelijk, om met zoveel verschillen, nog nooit met elkaar gevoetbald hebben en de zaken er omheen toch een goed team te vormen. Uiteindelijk is dat, door het met elkaar te doen gelukt, om met de selectie, die ondertussen uit 18 man bestond een team te vormen wat steeds meer en beter met elkaar ging spelen. Al is dat alleen misschien al af te lezen aan het resultaat tegen DVS. Begin van het seizoen verloren we thuis met 0 – 7. Zometeen lees je hoe het ons in de voorjaarscompetitie verging toen we thuis tegen hen moesten spelen.
De voorjaars competitie
Nadat we weer volle bak aan de gang mochten, werd de voorjaarscompetitie opgestart en begonnen we aan een goede serie wedstrijden. Werd er in het begin van de competitie nog met hard werken en hier en daar wat geluk gewonnen van Hoevelaken 2-3, Wapenveld 3-1 en Hierden 2-1. Speelden we op 26 maart een goede degelijke wedstrijd waarin we met 2-5 wonnen. Toen begon het hier en daar toch wel te kriebelen. Met voor de boeg, nog 4 wedstrijden, tegen onze directe tegenstanders en met de ontwikkelingen in onze ploeg, die steeds beter ging voetballen, niet alleen als team, maar ook zeker individueel werd er hier en daar al gedacht aan een kampioenschap. Zeker toen we in de wedstrijd tegen de meest gevreesde tegenstander VVOP JO19-2 naar 10 minuten voorkwamen door een goal van Hermen, die daarvoor al een keer net naast had geschoten. Ondanks dat we het betere van het spel hadden in die wedstrijd, werden we door de slechte weersomstandigheden, we hebben zelfs nog even moeten schuilen voor de hagel. Niet echt geholpen en werd het uiteindelijk in de 70ste minuut door hen de 1-1 gemaakt en waren er ook voor hen nog kansen op de winst.
De week erna mochten we naar SDVB en ondanks, dat zij meer aan voetballen toekwamen, slaagde wij er toch in door een vroeg goal in de eerste helft en een tweede goal in de 65ste minuut om de overwinning mee naar Putten te nemen. Ondanks het feit dat zij in de 82ste minuut nog een doelpunt wisten te maken.
Toen wisten we wat we moesten doen, winnen van DVS en daarna winnen van AGOVV.
De wedstrijd tegen DVS
Daar gingen we dan afgelopen zaterdag 23 april richting DVS. Vollop in spanning en met een beetje zenuwen in de benen en de 0-7 nederlaag nog in het achterhoofd. Gelukkig wisten we, dat wij als team een stuk beter waren geworden, dan in het begin van het seizoen. Helaas was Hidde zo nerveus, dat hij vergat om de wastas mee te nemen, waardoor we iets langer moesten wachten in de kleedkamer en de warmingup wat korter was. Misschien daarom, of misschien omdat we allemaal de juiste focus hadden zaten we er vanaf minuut 1 goed op. Dit resulteerde in de eerste minuut al in een hoekschop in de 2e, 5e, 12e al in schoten die net naast het doel gingen, wel hadden we ondanks dat het veld niet echt meewerkte, de boel onder controle. In de 21ste minuut trapte Tijs (Keeper) de bal vanuit zijn handen, in een lange pass naar Matthijs, deze kon omdat hij nog aan het terugzakken was van de vorige aanval de bal met wat geluk oppikken. Toen ook nog doordat de bal raar stuiterde omdat het veld niet gelijk was hun keeper de bal miste, kwam Matthijs opeens voor open goal te staan. De verdedigers stonden vol ontzetting te kijken, dat was het geluk, want ook de bal voor Matthijs stuiterde raar op en hij moest een tweede keer aanleggen om de goal te maken.
Na 2 wissels rond de 30ste minuut, was het even wat onrustig maar pakte we de draad snel weer op. Dit zorgde ervoor dat Daan Dekker in de 40ste minuut de bal in de goal kon schieten, naar een Pass van Roj van achteruit 0 – 2. Ondanks onze voorsprong bleven we druk zetten en kreeg DVS geen ruimte om te spelen.
In de tweede helft kwamen er weer 2 nieuwe krachten bij, die ook gretig waren om te scoren. Dit zorgde ervoor dat DVS onder druk bleef staan en wij in de 52ste, 56ste, 58ste minuut nog een paar goede kansen kregen. Maar zoals altijd blijft het opletten. Want opeens kwam, met behulp van het veld ook DVS voor de goal terecht, de bal stuiterde over Roj heen, omdat het veld de bal van richting veranderde, daarnaast deed hij hetzelfd bij Leon en Tijs, waardoor Tijs Leon vasthad, i.p.v. de bal en rolde de bal rustig richting het goal. Gelukkig voor ons bleef Roj niet staan kijken zoals DVS in de eerste helft maar wist hij met een sprint de bal van de doellijn te schieten. DVS maakte een overtreding en wederom kregen we de kans om Matthijs te lanceren, die kon niet anders dan de bal voorgeven. Deze leek langs alles en iedereen heen te gaan. Maar daar kwam Edward aangestormt, die niet alleen de bal, maar ook zichzelf in de goal werkte 0-3. (Van deze actie zijn beelden, die niet heel duidelijk zijn, maar zeker de moeite van het bekijken waard.)
Nadat zij na de 0 – 3 uit frustratie ook nog een gele kaart pakte bij onze hoekvlag, leek de wedstrijd gelopen. Al dachten de mannen op de bank daar anders over. Gelukkig wisten we deze overwinning veilig te stellen en gingen we met een gerust hard douchen en ons opmaken voor de wedstrijd over 14 dagen tegen AGOVV. AGOVV voetbalde op dat ogenblik nog, ze waren een uurtje later begonnen tegen de nummer laatst.
En toen, opeens Kampioen!!
Toen we dan ook op Rood-wit aangekomen waren, en een lekker frietje, biertje, of iets anders van onze gading gingen halen, hielden we de wedstrijd daar in de gaten, maar waren we er van overtuigd, dat AGOVV zou winnen. Toen dan ook een kwartier later het nieuws ons bereikte, dat zijn verloren hadden en wij dus kampioen waren, waren we ontzettend blij, maar de euforie was nog een beetje weg.
Dus mannen, als we over 2 weken naar AGOVV gaan, dan zullen we ze daar eens laten zien, dat er kampioennen komen.
